dag 6

Lélex - Grenoble

173 kilometer
Gem. 24.3 km/u
Hoogtemeters 3178m
aantal opstellingen lunch: 2
aantal cols: 3
weer: ideaal fietsweer, airco wel moeten opzetten in mobilhome
Aantal genegeerde stoplichten door mobilhome: 18 (meer info Benny)

We schreven 9 juni  2011, 14 helden, 1 missie.

Het zonnetje verwelkomt ons na een dagje afwezigheid, dit zorgt uiteraard voor een  positieve ingesteldheid van onze ridders van de weg.  Deze rit moet en zal bedwongen worden, willes of nietes...

Veiligheid primeert nog steeds voor onze helden, elke dag duiken er meer en meer obstakels op.  Gelukkig kunnen zij rekenen op de nodige seingevers die alles in goede banen leiden.

Het zijn niet alleen gevaarlijke obstakels die onze ridders moeten ontwijken, er zijn ook mooie (niet alleen van vrouwelijke aard).  Mooie passages worden dan ook steevast vastgelegd voor het nageslacht op de gevoelige plaat.

Bruggen worden gekruist en bergtoppen overwonnen, zelfs onze semi-profs krijgen het al eens moeilijk. Zij zijn dan ook man genoeg om dit onder eede te bevestigen.

Sommige onder ons krijgen zelfs “fata morgana’s” van vermoeidheid, zij zien zelfs oude glorieen voorbijzoeven.  Genoeg eten en drinken is de boodschap.

Ook hebben wij een boodschap voor het thuisfront.
 De rest van het peleton doet een oproep aan Dietmar Ledegen, gelieve uw vader niet meer te prikkelen.  Hij rijdt de rest in flarden vanéén.

Adieux mes chers amis,

De schildknapen,

dag 5

Loray - Lélex

172 kilometer
Gem. 24.2 km/u
Hoogtemeters 2456 m
overslag hartslag chauffeur mobilhome: geen hartslag gevonden
temperatuur: 8 graden
weer: geen weer om een hond door te jagen, enkel moedige krijgers.

We schreven 8 juni  2011, 14 helden, 1 missie.

Zachtjes tikt de regen op de mobilhome, ritme van de eenzaamheid.  Het belooft een heroïsche tocht te worden tot in Lélex, hier worden de mannen van de jongens gescheiden.

Pas vertrokken in de gietende regen en 1 man slaagt erin om het ganse peleton te laten verzuipen in een plaatselijke  moessonregen.  Volgens goede bronnen was dit een tactische zet, om zijn grote troef (extra laagje isolatie) uit te spelen.

Onze helden zetten zonder verpinken hun tocht voort terwijl de hemelsluizen bleven openstaan en een koude snijdende wind hen trachtte uit hun kadans te halen.

In deze helse omstandigheden vonden onze helden onderdak in een stal waar de sterre bleef stille staan.  Hier vonden zij een lekkere maaltijd en een tas warme soep.  Onze helden maakte hier gretig gebruik van om reserveharnas aan te trekken, want deze toorn des gods kan zelfs hun moraal niet breken.

In het verloop van de namiddag werd er gestopt om de “pomme du terre” af te gieten,  dit tot grote consternatie van de plaatselijke bevolking.

Bij aankomst werd er een klein stoetmagazijn ontdekt met nieuwe (wel muffe ruikende) wielerplunjes aangetroffen in de kelder van ons hotel.

Bij het avondeten werden blijkbaar leuke filmpjes ontdekt met schaars geklede dames.  Goed voor de moraal, slecht voor de benen.

Dag vrienden en vriendinnetjes, dat was het dan al weer.

De schildknapen,

dag 4

La Bresse - Loray

150 kilometer
Gem. 26 km/u
Hoogtemeters 2046 m
gemiddelde snelheid mobilhome : 45.23 km/u

We schreven 7 juni  2011, 14 helden, 1 missie.

Vanochtend vertrokken onze ridders in twee ploegen, de honger naar kilometers was bij sommige zo groot dat zij hun stalen ros niet meer konden bedwingen en richting Ballon d’Alsace vertrokken. Een half uurtje later vertrok de rest van de cavalerie naar deze mythische col.

De vrees was gegrond en de sherpa’s dienden bijna van stal gehaald te worden. Zuurstofflessen en thermisch ondergoed werden voorzien in de mobilehome.

Gelukkig werden onze caballero’s tijdens de klim voorzien van het nodige krachtvoer in de bevoorrading. 

Bedankt Swa en Benny voor hun leven op het spel te zetten bij deze hachelijke onderneming.

Vandaag hebben wij eindelijk zeldzame beelden kunnen schieten van onze semi-profs, hier heeft onze koets al zijn paardenkracht voor moeten bovenhalen.

De beste zaak in het bergklassement werd vandaag gedaan door Gert Van Dyck en Jef Oltenfreiter, zij kwamen als eerste over de top.  Naar het schijnt gunde Jef de punten aan Gert met het oog op de volgende dagen (deze is echter nog steeds in de waan dat hij de beste benen had, maar wij weten beter).

Boven kregen wij het gezelschap in onze polyesteren koets van Kurt Mariën, wij zaten op dit moment ook op ons tandvlees en danken hem voor het opzijzetten van zijn eigen ambities op een goed klassement.

Wij lunchten vanmiddag aan het monument ter nagedachtenis van de gesneuvelden van de 1^ste wereldoorlog, hetgeen men voor onze helden bij thuiskomst waarschijnlijk ook gaat oprichten.

Vanavond kwamen wij aan bij ons hotel en Raf, de maître d’hotel, en "een zachte jongen "kon zijn enthousiasme voor dit atletisch geweld niet onder stoelen of banken steken.  De rest van de avond verplaatsten onze ridders zich per twee door het hotel.

Geen vrees, wij komen terug.

De schildknapen,

dag 3

Pont-à-Mousson – La Bresse

150 kilometer
Gem. 26.6 km/u
Hoogtemeters 1485 m
Lunch begeleiders: geen hotdogs vandaag, sparen voor bbq ’s avonds ( aantal caloriën durven wij niet vermelden)
zadelpijn: hoog (fase rood bij sommige)
weer : beter als thuis

We schreven 6 juni 2011, 14 helden, 1 missie.

Pont-à-Mousson wuift onze helden uit, voortgestuwd door de ijzeren wil om de etappe van vandaag tot een goed einde te brengen.

Tijdens het aanvullen van onze voorraad bij de plaatselijke Van Grieken, kregen wij het onheilspellend bericht dat één van onze ridders zijnen stalen ros moest afstijgen. Via Radio Tour werd ons bevestigd dat het hier ging om de renner met nummer 007 (Heylen Sam van de ploeg WTC Molenhuis). Bij aankomst troffen wij deze held aan met een doffe blik in de ogen. Zijn moraal vonden wij terug in zijn schoenen. (en zijn ontbijt deels op de fiets van Raf Smits). Direct werden door de schildknapen de nodige eerste zorgen toegediend. (Was er hier sprake van heimwee of het EHEC-virus??? Testen moeten hier nog uitsluitsel over geven, maar morgen verwachten wij dat hij terug een rol van betekenis zal spelen).

Tijdens de middag heeft één van onze ridders een rood merkteken achter gelaten in de buurt van onze lunchpost, dit om de pelgrims op doortocht op de goeie weg te zetten.

Geteisterd door de felle wind, moesten onze helden overgaan tot het rijden in waaiers, wat uiteraard nieuwe ontsnappingen onmogelijk maakte. Op het einde van de rit kregen onze helden de eerste heidense beklimming voorgeschoteld, Marc Op De Beeck werd perfect afgezet aan de voet van de beklimming door zijn broer Patjes zoals wij enkel gewend zijn van de (iets) bekendere broers uit Luxemburg, maar later bleek dit niet voldoende (tot ongenoegen van de Patjes).

De sterkste van de dag waren Yves Merten, Kris Witvrouwen en Kurt Smits. Zij bleken zelfs te snel voor onze polyesteren koets, met gevolg wij hier geen beelden van kunnen tonen. Onze excuses.

Achteraan het peleton gaf Kurt Mariën een iets te letterlijke betekenis aan het gezegde“Met het hol open rijden”.

De (iets) oudere ridders van onze ronde tafel namen zelfs nog de tijd om zich te laten interviewen en groetjes over te maken naar het thuisfront. Dit getuigt enkel van veeeeeeel jaren ervaring en een goede conditie uiteraard.

Sommigen beschikken inderdaad nog over een super conditie, en tonen dit gretig (dit heeft hij van zijn oom Frans),

sommige trappen door de boter,

 en andere sprokkelen op de top nog enkele bonificatiepunten voor de bergtrui, na een splijtende demarrage... Zulke acties zijn pure propaganda voor de wielersport.

Deze acties doen ons alleen maar watertanden naar morgen, waar er weer enkele kuitenbijters van formaat onder de tubes van onze helden zullen passeren.

We zeggen geen vaarwel, maar tot ziens.

De schildknapen,

dag 2

St.hubert – Pont-à -Mousson

169 kilometer
Gem. 27.2 km/u
Hoogtemeters 1400 m
Lunch begeleiders: hotdogs : 2 worsten/man, nen halve saucisse (cal. 6589/man)
min. Stijgingspercentage: 0%
temp : gewoon laf

We schreven 5 juni  2011, 14 helden, 1 missie.

7u: wij worden gewekt door nieuwsgierige, opdringerige en zelfs een beetje irritante, voormalige buurmannen uit de Schoetersstraat (wij noemen geen namen). Na de nodige ochtendrituelen zijn onze atleten klaar om Saint-Hubert achter zich te laten.   Onze helden zijn klaar om de volgende 170km asfalt te bedwingen.

De voormiddag wordt gekenmerkt door een vroege ontsnapping.  De mannen die hun benen niet kunnen wegsteken zijn Sam Heylen en Kurt Mariën.  Deze overgangsrit is het ideale moment voor vrijbuiters als deze twee kanonnen.

Weer worden onze mannen niet gespaard van technische problemen, Leon heeft vandaag superbenen en rijdt zijn wiel daarmee “in frut vaneen”.  Na weer een intermezzo (dit maal niet zo snel) van onze schildknapen trekken de stalen rossen zich terug op gang. 

De cavalerie maalt de kilometers probleemloos af en valt onze zuiderburen binnen.

Aan het station van Languyon wordt de innerlijke mens versterkt met de nodige spijzen en dranken.  “De aardbei op de taart” werd voorzien door 1 van de schildknapen, namelijk Jan De Preter die vandaag zijn 31^ste geboortedag viert. HOERA, HOERA, driewerf HOERA!!!!

In de namiddag rijden wij voort langs een volgens de Patjes vlak parcours (bergop compenseert bergaf), Sam is hier echter niet mee akkoord.  In Auboue stoppen wij in het plaatselijk gokpaleis annex café, voor een welgekome droogje en natje.  Hier zetten wij ook 10€ op het ros “cocktail of love”, maar helaas zullen wij de volgende jaren toch nog moeten blijven werken en renners soigneren.

Via de Moezel komen wij aan in Pont-à-Moussel, waar wij de de paddock binnenrijden van Hotel Enzo.  Lieven Ledegen uit zich als een echte barmhartige samaritaan door de naakte te kleden met prachtige polo’s.  Wij danken hem hiervoor van harte.

De avond valt, de hemelsluizen zetten zich open, de regen spoelt het bloed, het zweet en de tranen van de afgelegde wegen.  Welke avonturen zullen onze helden morgen weer te wachten staan?

Bij leven en welzijn, tot morgen.

 De schildknapen,

dag 1

Herenthout – st.hubert

167 kilometer
Gem. 25,8 km/u
Hoogtemeters 1804 m
Lunch begeleiders: hotdogs : 3 worsten/man
Max.stijgingspercentage 22%
temp 32 max.

We schreven 4 juni  2011, 14 helden, 1 missie.

8:30 emotioneel afscheid van het thuisfront, huilende vrouwen, schreiende kinderen.... de mannen trekken naar het front. Komen ze weder? Halen ze de top van de Mont Ventoux? Wie zal het zeggen?  Enkele steunende pilaren helpen onze kruisvaarders op gang.

Een voormiddag vol enthousiasme, een fiks tempo en onze moraal kan niet beter.  In Hulshout slaat het noodlot reeds toe, de schaduwkopman Jef Oltenfreiter rijdt lek, paniek slaat toe in het peleton. (hebben we genoeg binnenbanden bij?).

Uit de volgwagen wordt echter kordaat opgetreden en in een mum van tijd staat het peleton terug in beweging.

’s Middags wordt er gestopt in Huy, wat smaken “moeder –de- vrouw” haar lekkernijen  heerlijk na deze inspanningen.

In de namiddag barst de hel los, beklimmingen volgen elkaar razendsnel op en kennen geen genade voor onze jongens, het weer speelt ook niet in hun voordeel,  Frank De Boosere meldde ons pieken van 32,5 graden.  Onze helden bedwingen echter deze obstakels elk op hun eigen tempo.

In Rochefort houden wij in de namiddag een welverdiende tussenstop op de plaatselijke braderij.  Swa Spruyt stond hier met zijn kippeburgers en Micha Mara verzorgde de presentatie van de plaatselijke KITTI-modeshow.

Een dikke proficiat aan onze asfaltklievers.  Iedereen is aangekomen op zijn manier. 

De moraal zit goed, de benen ook en iedereen kijkt uit naar dag 2.

Vriendelijke groeten uit het pittoreske Saint Hubert.

De schildknapen,

De eindhalte; 
Deze  "Reus van de Provence" is  1912 meter hoog., kaal en dikke 1000 kilometer verwijdert van het vlakke Herenthout.